Ozon– to trójatomowa odmiana tlenu, pierwiastka, który uznany jest za jeden z najważniejszych dla procesów życiowych na naszym globie. Mimo podobieństw tlenu i ozonu różnią się znacznie właściwościami chemicznymi jak i fizycznymi.
O3 (zapis chemiczny ozonu) ma właściwości silnie utleniające. W normalnych warunkach jest gazem o specyficznym zapachu, który przypomina ditlenek siarki i chlor. W stężeniach wyższych jakie stosuje się w dezynfekcji lub deodoryzacji jest przenikliwy, ostry i gryzący. Przyjmuje się, że przeciętne graniczne stężenie ozonu wyczuwalne dla człowieka w powietrzu wynosi 40 µg/m3 = (0,03) ppm.
Człowiek po raz pierwszy zetknął się z ozonem kiedy wyczuł zmianę woni powietrza po uderzeniu pioruna. Przez wiele epok nie odróżniano ozonu od tlenków azotu, które powstają podobnie podczas wyładowań burzowych. Dopiero w roku 1857 Werner von Siemens przemysłowiec i wynalazca (nie mający nic wspólnego z chemią) skonstruował aparat, który pod wpływem wyładowań elektrycznych prądu zmiennego tworzył ozon. Do tej pory nadal nikt nie miał wiedzy na temat składu chemicznego ozonu. Dopiero w 1865 r. Jean Soret opublikował doświadczenia, które potwierdzały skład chemiczny jako iż ozon stanowi trójatomową odmianę tlenu.
W latach 1901-1902 firma Siemens wybudowała pierwszą referencyjną stację ozonowania wody, która co ważne przyczyniła się do powstawania kolejnych. Uznaje się, że technologia ozonowania pomogła opanować w tym czasie epidemię tyfusu brzusznego jak i w pierwszych latach XX w. epidemię cholery np. w Petersburgu.
Ozon w wysokich stężeniach niszczy przetrwalniki pleśni, amebę, wirusy i bakterie jak również patogenne i saprofityczne zarazki (drobnoustroje). Jako efekt działania ozonu na bakterie określa się wpływanie składników wewnątrzkomórkowych (białka i kwasy) do środowiska zewnętrznego oraz liza komórek tych drobnoustrojów. Dla wirusów atak ozonu następuje na białka kapsydu, co doprowadza do modyfikacji powierzchni poszczególnych wirionów. Wysokie stężenia/dawki ozonu spowodują dysocjację kapsydu w całości gdzie w efekcie końcowym dochodzi do uwolnienia kwasów nukleinowych do środowiska zewnętrznego. Ozon jest gazem, który zapobiega rozwojowi grzybów w powietrzu i tym samym dzięki swoim właściwościom ogranicza rozprzestrzenianie się zarodników. Ogranicza kiełkowanie zarodników pleśni i powoduje ich plazmolizę.
J. Perkowski, R. Zarzycki, Występowanie i właściwości ozonu, Łódź 2005, PAN oddział w Łodzi, s.12-19, 29,48-49.
J. Perkowski, R.Zarzycki, Zastosowanie ozonu, Łódź 2005, PAN oddział w Łodzi, s.90-91, 300-306.
Radosław Domachowski
Ozon-on, Profesjonalne Ozonowanie Wnętrz
Zaufaj specjaliście i umów się na profesjonalną usługę ozonowania wnętrza. Za poznaj się z ofertą oraz przeczytaj więcej o firmie Ozon-on
